Καιρό είχα –μα πολύ καιρό!– ν’ ακούσω ένα ελληνικό γκρουπ ακραιφνώς ροκ πλην… σοβαρό! Που να μην έχει δηλαδή τις κιθάρες για κολαούζο τίποτε γκαραζο-μεταλλο-πανκάδικων απωθημένων, μα ψυχικό του αγωγό (τους δίνουν και καταλαβαίνουν εν ολίγοις!) και να μη σου τρίβει τα τύμπανα στα μούτρα δίχως απ’ την άλλη να τα ’χει έτσι, για τυφλοσούρτη – σε ησυχία δεν αφήνουν τα χρονοσχήματα! - Αργύρης Ζήλος